Tata Steel

Na bij Burg een gebakje genuttigd te hebben om de behoefte aan calorieën van de beginnende buikjes na de kerst en oud en nieuw te bevredigen, togen we (Bob, Martin en Jacob) richting Wijk aan Zee. We zouden gevieren ons debuut maken op het TATA Steel Chess.

Bob en Martin, zo bleek later speelden in de zaal gescheiden door een wandje van de grootmeesters in groep 7. Burg in groep 5 en Jacob in groep 4 zaten  vlakbij de kanonnen. Groep 4 bleek hoog genoeg om Jacob komst aan te kondigen in de Gooi en Eemlander, maar veel fans stonden ons niet uit te zwaaien.

De weergoden leken voor de 3 dagen een uitzondering te gaan maken en ons niet te trakteren op het gebruikelijke regenachtige weer. Nadat ik met bewondering had gekeken, hoe Martin met Huizense zelfverzekerdheid, mijn pas nieuwe tweewieler op de fietsdrager tilde, togen we met 2 auto’s en 4 fietsen naar Heemskerk. De fiets van Jacob had dit allemaal al meegemaakt. Deze was al overal ter wereld geweest.

Onderweg was er even een dingetje, getoeter en na enige tijd drong het tot ons door. De fietsen leken weg achterop ! Het bleek achter, dat ze in horizontale toestand verkeerden omdat Martin een palletje of zo vergeten was, maar ja, alles was goed. Nadat we in ons heerlijke hotel in Heemskerk waren gearriveerd vertrokken we naar Wijk aan Zee.

Bij de eerste de beste heuvel, het volgende probleem, de fiets van Jacob begaf het. De ervaren smid zoon, zag het onmiddellijk, afgebroken derailleur ! Dat kon niet makkelijk gemaakt worden, zei hij. Na overleg, besloten we dan maar de 6 km lopend te overbruggen, want we hadden tijd en zouden in Wijk aan Zee wel een fiets kunnen huren. Dat bleek alleen in het hoogseizoen te kunnen, behalve misschien een paar strandfietsen.

De fietsenmaker was echter creatief en al ontbrak het onderdeel om te repareren, we konden verder op een ingekorte ketting en 1 van de tandwielen.

Nadat we wat geoefend hadden en de toernooi hap hadden genuttigd, kon het schaken beginnen.

Het was nog niet een echt groot succes. Burg begon met een zwarte Leeuw en dat voor hem nog onbekende terrein kostte veel energie om niet vroeg te gaan douchen. Hij speelde zich er echter mooi uit, om het vervolgens met een nonchalant opgeschoven pionnetje de stand in te zien storten. Bob ging het niet veel beter en Jacob en Martin perste er remises uit. Vooral van Jacob knap tegen een sterkere tegenstander.

Maar na ons zelf opgepept te hebben stapten we op de fiets in de hoop op betere dagen.

We belanden na enige dwalingen rond middernacht, in een zeer gezellige zaak in Heemskerk, waar we een ampel drankje namen.

Na een goede nacht, geen snurkklachten gemeld, al wil dat niet zeggen dat ze er niet waren, gingen we na een uitstekend ontbijt op pad.

We waren ruim op tijd en daarom namen we geen aanstoot van wat Schotse Hooglanders die onze weg versperden. Het feit, dat volgens een lokale fotograaf ze wat hitsig waren, kon ons niks boeien en Bob maakte wat foto’s.

Opeens was Martin echter weg, naar later bleek had hij het niet op de beesten en reed terug en om.

Maar goed later kwam alles goed toen we in de “kantine” zaten en wat relaxed aan het schaken gingen onder het genot van de koffie.

Dit was de dag, dat de grootmeesters begonnen en blijkbaar inspireerde dat ons.

Burg won, Bob en Martin remise. Jacob verloor maar mocht trots zijn op zijn spel tegen een talentvolle Armeense jonge medelander.

Dat moest natuurlijk gevierd worden, na nog even bij de grote Jongens gekeken te hebben.

Met een biertje voor de stress, wat wijnflesjes bij de Italiaan en Grappa en Limoncello toe, togen we naar Heemskerk, waar we na een tocht met handicap nog wat verder wilden drinken.

Jacobs ketting begaf het onderweg definitief, maar gelukkig hadden we een duwploeg en konden we nog een drankje nemen.

Martin werd het te veel en ging aan de thee.

De laatste dag was een bijkom dag, maar het schaken ging prima. Burg en Jacob wonnen. Bob remise en helaas liep Martin tegen zijn eerste nederlaag aan. 

Het weekend toernooi was zeer geslaagd en ik kan dan ook clichématig eindigen, met “moe maar voldaan”.

P.S. Onvermeld zijn de vele, ik ben vergeten/verloren brillen en handschoen oefeningen.