De indeling van het keizersysteem werkt zo dat er altijd wordt geprobeerd je in te delen tegen je naaste concurrenten. Je naaste concurrenten zijn degene die om je heen staan op de ranglijst. Voor de nummer 1 op de ranglijst zijn dat bijvoorbeeld de nummers 2,3,4 en 5. Voor de nummer 10 is dat 11, 12 maar ook 9 en 8.

Bij de start van het seizoen, nog voordat er 1 wedstrijd is gespeeld, beginnen we met een startranglijst. Deze ranglijst lijkt op de ranglijst van het jaar vooraf en je staat daar dus te midden van je concurrenten. En, omdat de indeling zo werkt dat je wordt indeelt tegen degene die het dichtst om je heen “om je heen staan”, speel je al in het begin van het seizoen tegen je directe concurrenten.

En dat is jammer. Naarmate het seizoen vordert neemt de spanning wat af. De belangrijke beslissingen hebben immers al plaatsgevonden. Ideaal zou zijn als de belangrijke beslissingen aan het einde of in ieder geval later in het seizoen zouden vallen.

Nu moet gezegd worden dat de vlieger, zoals hierboven geschetst, natuurlijk niet hellemaal op gaat want, we “resetten” halverwege de competitie altijd de indeling. Dus in het begin van het jaar krijg je een nieuwe “indelingsronde” en kom je je concurrenten wederom tegen. Maar ook dan begin je te spelen tegen je concurenten en heb je ze snel gehad.

Hieronder staat een schema, bestaande uit een seizoen met 20 ronden. Het lijkt sterk op wat we dat nu doen. Ons seizoen is iets verschoven maar het gaat even om het idee. Halverwege, in januari, wordt "gereset" en begint een nieuwe indelingsronde. De hoogste staaf staat niet voor de sterkste speler die je treft. Het betekend dat je wordt ingedeeld tegen je grootste concurrent. Je bent min of meer even sterk als deze speler. Naarmate de staaf kleiner wordt loopt het krachtenverschil steeds verder uiteen. Zoals je kunt zien zijn er 2 "hoogtepunten" in het seizoen. De wedstrijden waar het er echt om spant vinden aan het begin en halverwege het seizoen plaats.

Je begint dus niet meer gelijk tegen je zwaarste concurrent. Ook niet tegen de minste trouwens. Je bouwt de spanning langzaam op. De meeste kans dat je je voornaamste concurrent tegenkomt is, in dit schema, in oktober en maart.

De keuze om de hoogtepunten halverwege te leggen is niet zonder reden. De indeling gaat namelijk nooit van een leien dakje. Er zijn mensen die afwezig zijn, er worden externe wedstrijden gespeeld enzovoort. Daarom worden de hoogtepunten niet aan het einde maar halverwege elke indelingsronde geplaatst. Leg je de hoogtepunten te dicht tegen het einde dan kan het gebeuren dat je je concurrenten ontloopt. En dat is iets wat absoluut niet mag gebeuren. Halverwege echter, is er ruim voldoende “overloop”. Als je een concurrent nog niet hebt gehad, dan kom je deze beslist nog tegen want na de hoogtepunten wordt er weer "normaal" ingedeeld. Het programma zoekt dan weer bewust naar je meest nabije concurenten.

Met dit idee, wat inmiddels is uitgewerkt en op de achtergrond wordt getest, wordt geprobeerd te voorkomen dat de competitie te snel inzakt/kakt. Ik heb nu wel eens de indruk dat de wedstrijden waar het echt om gaat al zijn gespeeld terwijl we nog erg vele rondes moeten. Is dit misschien een oplossing? Het zou volgend seizoen geimplementeerd kunnen worden.